Soms is het vliegtuig zo gek nog niet

Vrijdag zijn we dus definitief uit China vertrokken. De mannen van de immigratie hadden nog wel veel tijd nodig voor de uitreiscontrole, waardoor er een redelijk lange rij stond, en toen wij aan de beurt waren bleek dat we een bepaald formuliertje niet hadden, dus weer terug en formuliertje ingevuld. Inmiddels zouden we het vliegtuig bijna gaan missen, dus we hebben maar even voorgedrongen bij de rij die er inmiddels al weer stond. Sorry alsnog aan de rest van de rij. We waren toch nog net op tijd bij het vliegtuig, maar dat kwam ook omdat hij een kwartier eerder dan gepland, vertrok. Eerder? Ja, echt waar.
En dus ook op tijd in Yangon, Myanmar. Het visum daarvoor hadden we al, dus we konden meteen door naar de immigratie. Mag ik uw inreisformuliertje? Eh, hoezo? Dat moet u nog invullen en afgeven. Oh, dat wisten we niet. Dus voor de tweede keer uit de rij en terug voor een formuliertje. We hebben nu maar gewoon weer achter aangesloten.
De chauffeur stond weer te wachten om ons naar het hotel in het centrum van Yangon te brengen, vanwege de drukte hebben we daar een uur over gedaan. Onderweg vertelde hij wel vanalles over Myanmar en Yangon en alle bezienswaardigheden waar we langs kwamen. Die zouden we dan 's middags kunnen bezoeken. Maar vanwege de temperatuur, 38 graden, en dat midden in een stad, hebben we ons maar beperkt tot de Sule Pagode. Maaike mocht weer verkleed naar binnen, Harm gewoon in zijn eigen kleren, maar wel zonder schoenen/slippers. Verder nog even door een lokale winkelstraat (een straat met gribuswinkeltjes) gelopen. De ene na de andere winkel lijkt wel alleen maar printerpapier te verkopen. Zou er een container van een vrachtwagen gevallen zijn?
Verder nog een aansteker gekocht. De ene die we hadden gekregen van de chauffeur in Lijiang, en een andere die we hadden gevonden in het hotel in Dali, waren we natuurlijk weer kwijt bij de veiligheidscontrole bij het vertrek uit China. In Yangon kost een nieuwe omgerekend 15 cent, dus dat is nog te overzien. De sigaretten omgerekend 60 cent per pakje( dus ondanks alle reakties, we roken nog steeds:-( )

De chauffeur had ons al iets verteld over het komende nieuwjaarsfeest in Myanmar, volgende week vrijdag, geen echte Pasen, maar wel 3x Oud en Nieuw in 4 maanden!!!  Daaraan voorafgaand is er een vierdaags waterfeest. We vrezen dat we het niet droog houden. Google maar op Thingyan.

Na het eten zijn we vroeg gaan slapen, want de volgende dag moesten we vroeg uit de veren, om 07.15 uur vertrok het vliegtuig naar Heho, dus we zouden om half zes worden opgehaald voor de transfer naar het vliegveld, dus maar om half vijf opstaan.
Het is nu dus inmiddels zaterdag, en het inchecken op het vliegveld gaat ietsje anders dan in de rest van de wereld. Je gaat naar de balie van de betreffende maatschappij (Mann Yadanarpon Airlines, geeft niet, wij hadden er ook nog nooit van gehoord) en dan toon je de bevestiging van de boeking. De paspoorten, nee hoor, niet nodig. Hoe ze nou weten dat wij de personen zijn, die op de boekingsbevestiging staan? De bagage wordt gewogen op een gewone weegschaal, en als het minder is dan de toegestane 20 kilo komt er een (in ons geval) rood labeltje aan, waarvan de controlestrook aan de boardingpas wordt geniet. Geen streepjescode of niks, maar vermoedelijk zien de bagagemedewerkers toch op de één of andere manier in welk vliegtuig welke koffer moet. In elk geval, de boardingpas, daar staat verder ook geen naam of wat dan ook. Dus na het inchecken kun je je boardingpas zo aan iemand anders geven, die dan op jouw ticket kan vliegen. 
Maar goed, we konden in de wachtruimte gaan zitten, die voor alle vluchten tegelijk in gebruik is. Er zijn geen pieren of gates of zoiets. Wel geldt hier ook het systeem van de stickertjes die je opgeplakt krijgt, en je zoekt iemand met een zelfde stickertje als wat jij hebt, en als die naar de uitgang loopt, weet je dat jouw vlucht is omgeroepen en dat jij aan de beurt bent om met de bus naar het vliegtuig te gaan. Dit systeem kenden we al uit Thailand, en eerlijk gezegd, het werkt minstens net zo goed als alle computers en streepjescodes bij elkaar.
De vlucht van Yangon naar Heho had nog twee tussenstops, en het was ook nog een propellervliegtuig, dus één van ons had flink de bibbers. Maar het verliep allemaal heel soepel. Op het eerste stuk een ontbijt, met sap en koffie (we hadden bij het hotel ook al een meeneemontbijt gekregen) en op het tweede en derde stukje nog een keer iets te drinken. 
Stipt op tijd, om vijf over tien, zijn we in Heho geland. En alweer stond de chauffeur te wachten. Deze heeft ons de rest van de dag rondgereden. Eerst naar de markt in Heho, een belevenis op zichzelf. Daarna naar de plaatselijke veemarkt. Ook speciaal. En vervolgens de rest van het programma. Namelijk naar Pindaya, naar een grot die op zich al de moeite van het bezoeken waard is. Maar in deze grot zijn in de loop der tijd ruim 8.000 boedha beelden verzameld. Van zeer klein tot zeer groot. Zeer speciaal. Vervolgens hebben we een bezoekje gebracht aan een familie, die zich bezig houdt met de produktie van papieren parasolletjes en aanverwante artikelen. Het hele proces hebben we kunnen zien, van het maken van het papier tot de constructie van een compleet paraplu-systeem, uit bamboe, en alles met de hand. Het lijkt wel goochelen.
Daarna op weg naar Kalaw, waarbij we onderweg nog een groep vrouwen tegenkwamen die thee aan het plukken waren. En die helemaal enthousiast werden toen we vroegen of we ze mochten fotograferen. 
In Kalaw hebben we nog het lokale klooster bekeken, en het treinstationnetje. En daar zitten we nou dus, met een super internetverbinding. Alles van google doet het ook weer. Wat kun je je soms vergissen.

En oh ja, het weer, het is hier morgen volgens de lokale weersverwachting 36 graden, dus da's al iets beter dan in Yangon.

Maaike en Harm