Soms is de trein zo gek nog niet

Vrijdagochtend hebben we het terracotta leger bij Xi'an bezocht. Iedereen kent het wel van de foto's, maar als je er in het echt staat, is het wel heel erg indrukwekkend. Na dit bezoek werden we teruggebracht naar het hotel, waar we inmiddels waren uitgecheckt. Maar de rugzakken stonden er nog wel. Omdat het begon te regenen zijn we niet meer de oude stad in gegaan, maar hebben we koffie gedronken bij de KFC, en zijn we nog even de luxe winkelstraat van Xi'an doorgelopen, onder andere de H&M.
Om half acht werden we opgehaald voor de transfer naar het vliegtuig, geplande vertrektijd half elf. Dat vonden we al laat, maar ja.
Omdat het nog steeds regende, en het weekend was begonnen, was het onwijs druk op de weg. De gids dacht vooraf dat we er een uur over zouden doen, het werd uiteindelijk een uur en drie kwartier. Het was nog even de vraag of we wel op tijd zouden zijn voor het inchecken, maar dat viel nog mee. Even de paspoorten laten zien en de boardingcards werden geprint. Toch wel een ideaal systeem met die e-tickets.
Toen de bagage op de band, en die ging meteen door de scanner. Of Harm even de tas open wil maken, er zit kennelijk iets in wat niet mag. Inderdaad, drie aanstekers, nog in de verpakking, dat mag dus niet. Mogen ze dan mee in de handbagage? Nee, ze mogen helemaal niet mee. Hmmm.
Daarna zijn we nog even naar buiten gegaan, we waren zelf nog niet door de veiligheidscontrole geweest. Nog even een sigaret gerookt, want er zat nog wel een aansteker in de broekzak.
Toen zelf maar door de veiligheidscontrole en de aansteker uit de broekzak ook maar ingeleverd. In de handbagage van Harm werd echter ook nog een aansteker gevonden, en in de handbagage van Maaike nog twee. We wisten niet dat we er zoveel bij ons hadden, in korte tijd waren we dus zeven aanstekers kwijt, en hadden we er niet één meer. Hmmm.
Trouwens, in de handbagage van Harm zat ook nog een zakmes, waarvan we dachten dat we die in de rugzak hadden gedaan. Dus die zijn we nou ook kwijt. Hmmm. 
Al met al wordt de bagage wel een stuk lichter, we hebben besloten om in het vervolg één aansteker te kopen en die dan maar te delen.
Inmiddels was de vertrektijd van het vliegtuig veranderd van half elf naar tien voor half twaalf. Hmmm.
Daarna nog een gate wisseling, het is dat we iedereen weg zagen lopen, anders hadden we het niet geweten, niet alles wordt ook in het Engels omgeroepen.
Om tien voor elf aan boord, en om tien voor half twaalf gebeurt er niks. Om kwart voor twaalf vertrekt het toestel dan van de gate naar de startbaan, en daar blijft hij weer staan. Uiteindelijk om kwart over twaalf vertrekken we dan. Er is dan nog een tussenlanding, waarbij er passagiers uit en in moeten, en om drie uur landen we dan in Lijiang. Gelukkig staat de transfer nog te wachten, hij doneert ons zelfs zijn aansteker, en zijn we rond vier uur een keer in het hotel. Daar is men nog wakker, wakkerder dan wij op dat moment.

Zaterdagmorgen toch maar op tijd opgestaan voor een ontbijt van koffie, gebakken ei en een bak noedels, en dat is nog lekker ook. Daarna hebben we eerst de oude binnenstad van Lijiang bekeken, weer heel mooi maar wel erg toeristisch/commercieel. Er loopt een soort riviertje door de binnenstad, met om de vijftien meter een bruggetje. En bij elk bruggetje hoort een historisch verhaal. We hebben ze niet onthouden. Het riviertje zit verder vol met goudvissen, dat is wel weer een grappig gezicht.
Vervolgens zij naar het park van de Vijver van de Zwarte Draak gegaan. Een oase van rust en heel mooi om te zien. Het is een soort van heilige plaats voor de Naxi bevolking. Een groep die uit nog zo'n 700.000 mensen bestaat, en hun eigen taal, cultuur en keuken hebben. Zeg maar een soort Friezen in China.
In dat park zijn we een berg op geklommen, dat viel nog niet mee. Niet alleen wij, maar ook de Chinezen liepen te hijgen en te puffen. Maar het uitzicht bovenop maakte het allemaal de moeite waard. Naar boven in een uur, terug naar beneden in 35 minuten.
En dat allemaal na vier uurtjes slaap, we zijn trots op onszelf.

En weer hebben we lekker gegeten, bij de lokale Chinees. Rijst en noedels, het gaat nooit vervelen, de ene keer met dit prutje, de andere keer met dat. We wijzen maar wat aan op het plaatjesmenu, en elke keer is het weer lekker.
Zondagochtend een gebakken paaseitje bij het ontbijt, er waren geen gekookte (meer). En nog een keer door de oude stad gelopen, nou waren we wat meer uitgerust en dan is het nog leuker. En vanmiddag lekker in de zon gezeten, op 2.400 meter hoogte en fantastisch schone lucht kun je dan zomaar verbranden...

Als je onze verhalen leest, zou je misschien gaan denken dat het alleen maar kommer en kwel is. De minder leuke dingen komen misschien wel sterk aan bod. Niks is echter minder waar, we vermaken ons prima, zien onwijs veel dingen en ontmoeten eigenlijk alleen maar leuke mensen. Maar dat is teveel om allemaal op te schrijven, daar houden jullie de foto's van te goed.

Maaike en Harm