In sneltreinvaart door Bulgarije

Maar niet heus. Dat Volkspaleis of Parlementspaleis in Boekarest is er niet meer van gekomen vanwege de regen en de sneeuw. We hebben onszelf daarom maar getrakteerd op een taxi, ten koste van € 2,20 van ons budget (inclusief fooi). Omstreeks 1 uur 's middags in de trein met de bedoeling dat we de volgende ochtend om 8 uur in Istanbul zouden zijn. Het eerste traject ging goed , tot Gorno nogwat, de overstap daar ook. Maar toen begon het steeds langzamer te gaan, vanwege de sneeuw, dus geen kwaad woord meer over de NS, ook in Bulgarije geeft dat vertraging. De vraag werd steeds nijpender of we de tweede overstap in Dimitrovsgrad zouden halen, daar stond een half uur voor, maar in dat tempo zouden we dat nooit halen. Misschien als de voorlaatste stop voor Dimitrovsgrad van een half uur overgeslagen of ingekort zou worden, maar dan nog wordt het krap. En die stop kon natuurlijk niet worden ingekort, er moest van alles aan locomotieven en wagons gerangeerd worden, dus die aansluiting konden we naar fluiten. Wat nu. Een paar Engelsen die ook deze aansluiting wilden hebben hadden een oplossing gevonden. Gewoon blijven zitten tot het eindpunt van de trein en dan met de bus verder. Huh, wij hebben een treinkaartje tot Istanbul, geen buskaartje. Maar het alternatief, in Dimitrovsgrad om half twaalf 's avonds op zoek gaan naar een hotel was ook niet zo'n goed idee. En om nou dan  maar op het station te overnachten... Let wel, het sneeuwde nog steeds. Dus maar meegereden tot het eind, dachten we, en daar uitgestapt. Maar dat was niet het eind, het was de paspoortcontrole van Bulgarije uit. Dus iedereen weer de trein in en de paspoorten verdwenen op onnavolgbare Oost-Europese wijze om na ongeveer 20 minuten op dezelfde onnavolgbare wijze weer terug te komen. Daarna ging de trein weer rijden en na weer 20 minuten, het was inmiddels rond half drie 's nachts, stonden we opeens op een Turks station. Daar weer door de paspoortcontrole, de bagage door de scanner, en toen stond er ineens een bus waarvan werd beweerd dat die naar Istanbul ging. Wij erin, onze (trein)kaartjes laten zien, en die werden gewoon afgetekend, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was (wat het misschien ook wel was). Rond half vier ging de bus rijden, en wat denk je, al om half zeven stonden we bij het station in Istanbul, dus nog anderhalf uur eerder dan oorspronkelijk gepland. Wat we in Bulgarije aan tijd waren verloren hebben we dus in Turkije dubbel goedgemaakt. Hulde aan de chauffeur, maar je kunt wel het beste met je ogen dicht in de bus zitten.

Omdat het hotel maar vijf minuten lopen van het station is, toch maar daar naar toe gegaan. Check in  is om twee uur 's middags, maar waarschijnlijk omdat we zo zielig keken of leken, mochten we voor € 25 een vroege check in doen. En toen toch maar een paar uurtjes geslapen, dus eigenlijk een hotelovernachting terug verdiend.

Rond 11 uur zijn we Istanbul gaan verkennen. Eerst over de brug naar Azië gelopen. Trucje van de schoenpoetsers, ze laten hun borstel op de een of andere manier van hun kistje vallen als ze voor je lopen. De eerste keer denk je, oh, ik zal hem even waarschuwen, maar dan is het al te laat, dan hebben ze al contact, en probeer ze dan maar weer kwijt te raken. De tweede, derde en vierde keer dus niet meer reageren, gewoon doorlopen en na tien tellen even achterom kijken, ze hebben dat dan door en omdat ze doorhebben dat je ze doorhebt kunnen ze er ook wel weer om lachen en word je vriendelijk nagezwaaid.

Vervolgens weer in Europa de highlights van Istanbul bekeken, het Topkapi paleis, de Aya (of eigenlijk Hagia) Sofia en de Blauwe Moskee. Daarna de Grand Bazaar, erg, erg, heel erg druk. Omdat het koud was, met heel veel wind, rond vijf uur 's middags terug naar het hotel. 

Vanochtend weer een soort markt overgelopen en voor Maaike een Iran-proof rok en een hoofddoek gekocht, en voor Harm een origineel Armani horloge voor € 3,50. Weliswaar zonder doosje of certificaat, maar daarom kan hij toch nog wel origineel zijn, toch?

En je kunt natuurlijk niet naar Turkije gaan zonder een bezoek aan de hamam te brengen, dus dat hebben we vanmiddag gedaan. De oudste van Istanbul, en wees gerust, de mannen en de vrouwen strikt gescheiden. En nou liggen we op de hotelkamer helemaal rozig te wezen. En jullie op de hoogt te houden.

Maaike en Harm