Ankara, even een korte

We hebben op dit moment nog even niet zo veel te melden, maar omdat we vanaf morgen voor 50 uur de trein zonder internet in gaan, naar Teheran, en omdat we niet weten of daar wel internet is, en ook om ons geheugen een beetje bij te houden (we houden dit blog ook een beetje voor onszelf bij), toch maar even een kort verslag.

Gisteren toch nog maar een keer over de markt geweest, als je alle hoogtepunten al hebt gezien, dan blijft er ook weer niet zo gek veel over, voor een boottochtje over de Bosporus was het toch te koud (voor ons ten minste).

Vanochtend met de taxi naar het busstation gegaan voor de bus van 10.30 naar Ankara. Dus om 10.20 maar eens gaan vragen waar die bus staat of komt. En ja hoor, het zal ook eens niet, 'your bus has been cancelled', spreek uit als kensel-led. De volgende bus gaat om twee uur, of over twee uur, dat was niet helemaal duidelijk. Maar soms zit het mee, en konden we mee met de bus van 11.00. Oké.

En die ging ook stipt om 11.00 uur, zodat we uiteindelijk maar een half uur later dan gepland vertrokken.

De weg van Istanbul naar Ankara is over de hele lengte een zes-baans snelweg. Het eerste deel is een beetje saai, het duurde sowieso anderhalf uur om Istanbul uit te komen. Maar verderop werd het landschap steeds mooier, bergachtiger met nog veel resten overgebleven sneeuw. Ongeveer halverwege kwam eindelijk de zon ook weer door, en ging de temperatuur van 8 naar 18 graden. In de trein zelfs een soort entertainmentsysteem met films (alleen in het Turks...) en tot twee keer toe koffie of fris met een koekje. Daar kan zelfs Transavia niet aan tippen.

Om 17.15 in Ankara opgewacht door een mannetje die ons naar het hotel bracht. Hij vond zelf dat hij goed Duits sprak, wij dachten daar anders over, maar het kan natuurlijk ook aan ons gelegen hebben. En o ja, het hotel waar hij ons naar toe zou brengen, dat was niet het hotel dat in onze reisbeschrijving stond. Maar wat zou het, toen we bij de receptie binnenstapten kenden ze onze namen al, al voordat we gezegd hadden wie we zijn. Zal wel een soort helderziendheid zijn.

En morgen dus richting Tatvan met de trein, met de veerboot over het Van-meer en dan weer met de trein naar Teheran, waar we dan insh Allah vrijdagavond aankomen. Tot dan.

Maaike en Harm