Laos, een pareltje in Azië

Zaterdag 2 mei 2015 zijn we dus vanuit Mae Chaem vertrokken naar Laos. Eerst de beloofde waterval, en daarna nog eentje. En een lokaal marktje, en een, jawel, daar is 't ie weer, een weverij. Die hebben we nou wel gezien. Maar deze kregen we erbij, omdat we anders te vroeg op het vliegveld zouden zijn. En dat geldt ook voor een pottenbakkersdorpje. Ondanks aandringen van Sunny hebben we de lunch toch maar overgeslagen. Om ongeveer één uur waren we op het vliegveld voor de vlucht van half vier, dus ruim op tijd. Het inchecken, de immigratie en de veiligheidscontroles verliepen allemaal als een speer. Gelukkig was er na de immigratie nog een rookruimte...
Het vliegtuig, wederom een propellervliegtuig van Lao Airlines (15 vliegtuigen), vertrok, zoals gebruikelijk hier, weer een kwartier te vroeg, zodat we al om kwart over vier in Luang Prabang zijn geland. Als je op internet kijkt hoe de procedure is met het aanvragen van het visum bij aankomst in Laos, lijkt het een vreselijk ingewikkelde en omslachtige procedure. In de praktijk viel het reuze mee, alles bij elkaar nog geen vijf minuten. De bagage lag inmiddels op de band en omdat er bij de douane niemand te zien was, stonden we om tien over half vijf al buiten. Daar stond weer een chauffeur te wachten, die ons in vijf minuten naar het hotel heeft gebracht. Weer een super mooi hotel, met gratis fietsen. Daar hebben we meteen maar gebruik van gemaakt, we zijn in (alweer) vijf minuten naar de avondmarkt gefietst. Voor een jurkje (twee keer geslaagd). De prijzen voor alles lijken hier veel lager te zijn dan in Thailand. Omdat we de lunch hadden overgeslagen moesten we nog wel eten, en ook dat was weer een succes. Met de fiets dus weer terug, zonder licht, over een onverlichte brug met twee houten paadjes voor fietsers en brommers, da's een avontuur op zich. Daarna nog een flesje vloeibaar wasmiddel gekocht, we zij  hier drie nachten, dus kan er mooi even het een en ander gewassen worden.
Zondagmorgen werden we om kwart over acht opgehaald, voor eerst een stadstour door Luang Prabang. Deels te voet, naar een klooster en het nationaal museum, voorheen koninklijk paleis. De gids, mr. One, vertelde veel over de geschiedenis, en toen bleek dat we daar eigenlijk schandalig weinig van af wisten. Vietnam en Cambodja, daar weten we wel iets van, maar wat weet je nou eigenlijk van Laos. Nou, dat er pas sinds 2000 toeristen worden toegelaten, inmiddels wel vier miljoen per jaar. En dat er in 1975 een geweldloze revolutie is geweest, waarbij de koning is afgezet. En dat Laos in de Vietnam oorlog aan de kant van Noord Vietnam stond. Dat er 47 verschillende bevolkingsgroepen wonen. Dat de artsen worden opgeleid in Luxemburg (dat is toch een provincie van Frankrijk?), dat er een Boeddah beeldje staat uit de eerste eeuw, via veel omzwervingen is dat beeldje rond 1500 in Luang Prabang, toen nog de hoofdstad van Laos, terechtbgekomen, en nog veel meer weetjes werden ons verteld. Intussen waren we de plaatselijke heuvel opgeklommen voor een mooi uitzicht over de stad en de Mekong rivier. Wel weer aardig aan de temperatuur inmiddels, we waren blij dat weer terug beneden er in de auto flesjes koud water klaar lagen. Daarna zijn we naar alweer een waterval gereden, een tocht door de jungle van ongeveer drie kwartier. Weer onwijs mooi, en het water in de poelen onder de waterval is prachtig blauwig van kleur. Hier wel weer piranhaknabbelaars, dat blijft leuk. Op de terugweg langs de helaas onvermijdelijke weverij, en om drie uur waren we weer bij het hotel en daar hebben we nog even verkoeling gezocht bij het zwembad, maar niet echt gevonden. Het water is meer dan lauw.
Tegen zessen weer op de fiets naar het centrum, even op de avondmarkt gekeken, voor nog één jurkje (geslaagd) en het eten (geslaagd).
Maandagochtend zijn we van kwart over acht tot kwart over negen wezen fietsen. Toen bleek dat elke weg na een kilometer over gaat in een zandweg, en was het inmiddels ook al aardig warm geworden, dus daar hebben we het maar bij gelaten. De Laotianen vonden het zelf ook erg warm vandaag, dus het ligt niet alleen aan ons. De rest van de dag hebben we bij het zwembad doorgebracht, we hebben ons een dagje vrijaf gegund.
Voor het avondeten zijn we de bamboe wiebel wandelbrug overgestoken naar het centrum. En dat was het wel voor de maandag.
Dinsdag zijn we van Luang Prabang naar Vangvieng gereisd. Zes uur in een enorme Toyotabus, voor ons tweeën. En mooi! Niet die bus, maar de route. Grotendeels door de jungle, afgewisseld door authentieke dorpjes. En prachtige uitzichten vanaf de bergen. Volgens ons de mooiste etappe tot nu toe. We vinden Laos sowieso mooier dan Thailand, meer basic. Thailand is net iets gelikter, maar daardoor minder oorspronkelijk. Veel huizen in Laotiaanse dorpjes zijn nog van teakhout en bamboe. In de dorpjes zie je vaak één centrale kraan waar de kleren en de kinderen worden gewassen. Het koken gebeurt vaak nog op een houtvuur. Op een marktje onderweg zagen we massa's levende kreeftjes, vogels in kooitjes en rare drankjes met stukken bamboe (?) erin. Overigens, op de avondmarkt in Luang Prabang verkopen ze rare drankjes met schorpioenen erin.
Vangvieng is wel een echt backpackersdorp, maar ons hotel valt zeker niet in die categorie. Er is geen zwembad, maar de hele rivier, de Nam Song (of Nam Xong), staat ter beschikking. 
Woensdagmorgen zijn we eerst de rivier overgestoken. Deze keer niet met een brug, maar er gewoon dwars doorheen gelopen. Hij is namelijk erg ondiep, en heerlijk warm. Tja, en dat je dan een ietsiepietsie nat wordt mag de pret niet drukken. Daarna naar een grot gelopen, en er zou een lagune moeten zijn. Maar ja, we zitten niet in het regenseizoen, dus dan is er ook geen lagune. Daarom zijn we maar weer teruggelopen, na een uur weer terug bij de rivier, en er maar weer dwars doorheen. Omdat het inmiddels al weer warm was, of wij ten minste, werden we nu ietsiepietse meer nat (lees: kopje onder). Voordeel, je kunt je kleren wassen zonder ze uit te trekken... Daarna toch maar een boottochtje geboekt, van ongeveer een uur. En weer diezelfde onwijs mooie omgeving gezien, maar nu vanaf het water. De rest van de middag hebben we met onze k*nt in de rivier gezeten. We hadden, nu in zwembroek (Harm) en bikini (Maaike), wel veel aandacht van de voornamelijk Chinese toeristen, we staan binnenkort vermoedelijk weer in veel Chinese fotoalbums. Het zal. Overigens heeft de rivier nog best wel een sterke stroming, dus af en toe drijf je even af. Maar terugploeteren is dan niet erg. Overigens hebben we, zelfs met duikbril, geen fatsoenlijke vis gezien, terwijl de lokale bevolking toch de hele dag in de weer is met visnetten. Of zouden ze die kreeftjes, voor op de markt, proberen te vangen?
En we hebben een vriendschap voor het leven gesloten. Met twee puppy's. Ondanks alle waarschuwingen om geen honden te aaien of aan te halen, konden we het niet laten. De eigenaar gaf ze ons op schoot, en tja, dan ben je verkocht (helaas geen foto beschikbaar).
Donderdag, 7 mei, alweer onze laatste volle dag in Laos. Vanmorgen zijn we met dezelfde grote bus naar Vientiane gereisd, de hoofdstad van Laos. Weer een paar stops, onder andere bij een vismarkt, waar alleen gedroogde vis en vissenonderdelen wordt verkocht. De route was niet zo mooi als eergisteren, maar ja, we zijn ook wel verwend geraakt.
Vanmiddag hebben we een stadstour Vientiane gedaan. En weer hebben we veel opgestoken. Zoals over de Secret War, de geheime oorlog. We hebben de Vietnam oorlog in onze jeugd nog wel een beetje bewust meegekregen. Maar dat er in Laos zoveel gebombardeerd is, dat wisten we niet. En da's ook niet zo gek, het was echt een secret war. Zoek maar op google als je er meer over wilt weten, maar het is een feit dat er in acht jaar tijd bijna 600.000 bombardementsvluchten zijn geweest. Dat is gemiddeld één bombardement per acht minuten, acht jaar lang, 24 uur per dag. Daarbij werden vooral veel clusterbommen gebruikt. We zijn op bezoek geweest bij een revalidatiecentrum voor slachtoffers van deze bombardementen, de daar ingerichte tentoonstelling was indrukwekkend.
Verder natuurlijk de onvermijdelijke tempel, en het nationale monument, een soort Arc de Triomph. 
En nou zit Laos er dus al bijna weer op. Morgen gaan we naar Hanoi, ook leuk. Maar we gaan Laos wel een beetje missen.
Maaike en Harm