Boeda en Pest

Twee steden, één  naam.

De kop is er af, gistermiddag rond half zes uitgezwaaid door de buren en netjes naar het station gebracht. In Arnhem nog even een frietje (Harm) en een kroket (Maaike ) gegeten en toen kon het avontuur echt beginnen, want wees eerlijk, het traject Zwolle Arnhem is nou niet het spannendste deel van onze reis. De overstap in Dusseldorf, waar we 8 minuten voor hadden werd  nog spannend gemaakt door de Duitse Spoorwegen, want ze vonden dat ze best 5 minuten vertraging konden inbouwen waardoor er voor ons dus  maar 3 minuten overbleef. Dus bij de deur klaar staan met de rugzak om en meteen een sprinjte getrokken naar spoor 20 (we waren op 16). Precies op tijd in de trein gestapt, blijft hij gewoon nog weer 5 minuten staan...

De coupe voelde meteen weer vertrouwd aan, of we de Trans Siberië Express weer instapten. Bed opgemaakt, nog even naar een donker Duitsland gekeken toen gaan slapen. Word je de volgende morgen ( vanmorgen dus) wakker en dan blijken er nog twee mensen bij gekomen te zijn in de coupe, niks van gemerkt.

We kregen zelfs een soort ontbijt op bed van de Oostenrijkse provodnik, twee broodjes en koffie,  best lekker. Rond half negen  waren we in Wenen, nu gelukkig 1,5 uur voor de overstap, wat dan best wel weer lang is.

De reis van Wenen naar Boedapest lijkt nog het meest op een reis door Flevoland, vlak met veel windmolens.

En nu dan in Boedapest. Een erg mooie stad, veel oude gebouwen. Door omstandigheden ging de tocht met de hop-on hop-off bus niet door, daarom zijn we maar gaan lopen. En een soort heuvel opgeklommen naar de Citadel met een mooi uitzicht over de stad (wat nog mooier was geweest als het niet had geregend).

Straks gaan we op zoek naar Hongaarse goulash(soep). En morgen door naar Sibiu. Schaam je niet als je niet weet waar het is, de receptionist van ons hotel had er ook nog nooit van gehoord. Het ligt trouwens in Roemenië.

En oh ja, de schöne blaue Donau is gewoon grijs-groen. 

Nou, tot zover het eerste verslag. We houden jullie weer op de hoogte.

Maaike en Harm