Bijna vakantie

De omtrek van de aarde is ruim 40.000 kilometer. Volgens het kaartje op reislogger hebben we 20.087 kilometer achter de rug. Hebben we nu een halve wereldreis gemaakt?
Maandag 25 mei zijn we weer met een tuk tuk opgehaald voor het dagprogramma in Battambang. Eerst zijn we naar het beginstation gegaan van de bamboetrein. We dachten dat we geen treinreis meer zouden maken, maar wel dus. Maar wel een heel bijzondere. Op een stuk spoor uit de Franse tijd zijn een soort lorries in gebruik. Het zijn twee losse assen, met daarop een vlonder van bamboe. En daar zit je dan op. De motor is een soort buitenboordmotor, die één van de assen via een v-snaar aandrijft. Het traject is ongeveer zeven kilometer, en daar doe je ongeveer 20 minuten over. Aan het eind wordt de vlonder omgekeerd weer op de assen gelegd en dan kun je terug rijden. Als er dan nog eentje van de andere kant komt, moet één van de twee even de trein uit elkaar gehaald worden en aan de kant worden gelegd. Heel bijzonder (en natuurlijk super toeristisch, maar de lokale mensen maken er ook gebruik van). Daarna naar één van de Killing Caves, vergelijkbaar met de Killing Fields, alleen werden hier de slachtoffers van de Rode Khmer in een diepe grot gegooid. Onze gids annex chauffeur van vandaag, zeg maar Tin, heeft er nog hele nare herinneringen aan. Hij was 11 toen Pol Pot c.s. aan de macht kwamen, en vertelde daar heel indrukwekkend over. Het geheel is veel soberder dan de Killing Fields bij Phnom Penh, met zijn monument, filmvoorstelling en foto's, maar daardoor juist ook nog veel indrukwekkender. Hier alleen een bak met botten en schedels. En van onderuit uitzicht op hoe hoog de grot is. Daarna zijn we nog, weer achterop een brommer, naar het hoogste punt van de berg gebracht, voor een mooi uitzicht over de omgeving, en de aanwezige apen. Daarna terug naar Battambang,  waar niet zo veel te doen is. Het hoogtepunt is misschien wel een beeld van een Naga (Boeddistische beschermslang) dat is gemaakt van allemaal onderdelen van ingeleverd wapentuig.
Overigens vertelde onze chauffeur van zondag nog dat er in Cambodja verschillende schietbanen zijn waar je met allerlei wapens kunt schieten, aan AK47 bijvoorbeeld, of voor 100 dollar een handgranaat gooien. Of met een echte tank een granaat afvuren, voor 3.000 dollar. Het schijnt dat vooral Australiërs, Russen en Amerikanen dat leuk vinden om te doen. Waarom verbaast ons dat nou weer niet?
Dinsdag zijn we naar Siem Reap (wat je uitspreekt als Siem Riep) gereisd. Het hotel? Het wordt alleen maar mooier. Van de kamerdeur over het privé terras naar de ligbedjes, is ongeveer drie meter. En dan nog 50 centimeter tot het zwembad. We mochten eens moe worden. 
De rit hier naar toe was niet heel bijzonder, een beetje als het Nederlandse platteland, maar dan met rijstvelden in plaats van weides. Van de chauffeur kregen we nog een zak met een soort nieuwjaarsrolletjes, maar dan gemaakt van kokos, ei en sesamzaad. Erg lekker.
Woensdag zijn we naar Angkor Wat geweest, met de tuk tuk en een gids. Dit was echt een hoogtepunt van de reis tot nu toe. Zoveel verschillende tempels in diverse staten van verval. Absoluut geen bling bling, zoals in zoveel andere tempels. Tomb Raider 1 is hier in de buurt voor een deel opgenomen. We hebben Angelina Jolie niet gezien, haar zusje wel...
Net toen we in Angkor Wat zelf waren begon het te regenen, maar na een half uurtje was dat ook weer voorbij. De gids wil graag Nederlands leren, hij kent best al wat woorden en zinnen (krokodil, bijt in je bil), en wij hebben hem ook nog wat bijgebracht. Bovendien hebben we beloofd om hem een Nederlands-Engels/Engels-Nederlands woordenboek te sturen, dat is in heel Cambodja niet te krijgen. Maar ja, dat wordt pas september. Het entreekaartje voor Angkor Wat (20 dollar) is al een attractie op zich. Bij de kassa wordt er een foto van je gemaakt, en als je 10 seconden later je kaartje krijgt, staat die foto er op geprint. Dat kaartje moet je vervolgens om de haverklap aan iemand laten zien, die dan verder niet meer naar de foto kijkt. Maar goed ook, want we staan er wel een beetje raar op. Het heeft trouwens, in de 12e eeuw, 25 jaar gekost om met 100.000 man dit allemaal te bouwen. De kalkzandstenen blokken moesten van een berg, 56 kilometer verderop, aangevoerd worden. Met olifanten, of over de rivier, maar dan met een omweg. Een hele klus... Naast Angkor Wat en de jungle tempel van Angelina/Lara hebben we ook nog Angkor Thom, Bayon en het beeld van de Lepra Koning bekeken. Allemaal in dezelfde stijl en uit dezelfde periode. En allemaal even mooi. En het bijzondere is dat je overal gewoon door kunt lopen en alles aan kunt raken. Je komt er zelfs koeien tegen. Waar maak je dat nog mee. Overigens zijn we zelf ook weer verschillende keren op de foto gezet, nu met onze eigen camera, door de gids: 'Heel mooi foto'.
Donderdag hebben we niks gedaan, nou niks, even naar de stad gelopen. Op de terugweg kwamen we langs het kinderziekenhuis, inderdaad, beroepsdeformatie, waar we zagen hoe een kind, vermoedelijk net na een operatie, van het ene gebouw naar het andere werd gebracht. Op straat gaan er dan twee slagbomen dicht, waar alle brommertjes netjes voor wachten. En de brancard kan dan de straat oversteken.
Morgen naar Kuala Lumpur, en zaterdag naar Perhentian Pulau Kecil. Een weekje op het strand, we zijn aan vakantie toe.

Maaike en Harm