Een Hollandse verrassing in tropische Filipijnen

8 juli 2015 - Panglao, Filipijnen

Zondag 5 juli. We zijn weg uit Dumaguete. Weliswaar niet naar Apo Island, er vaart nog steeds geen boot. Het is ook maar een klein bootje naar Apo, voor maximaal 20 mensen. We kregen om half één te horen dat we in plaats van naar Apo naar Siquijor konden. Naar Coco Grove Beach Resort. Nou, alles beter dan in Dumaguete hangen, wat we toch al twee dagen vol moeten hebben houden. De overtocht naar Siquijor (we dachten eerst te verstaan Sticky Horse, en de lokalen spreken het uit als sieke hoer...) gebeurde met een tot veerboot oud, tot ferry omgebouwd, vrachtschip. Zoals je ze wel ziet op foto's van vergane veerboten. Maar goed, we snappen nu wel dat een kleinere boot echt niet de zee op kon, het waaide best stevig. De boot had geen zitplaatsen, alleen ligbedden in een beetje benauwde ruimtes. Op Siquijor werden we bij de haven opgewacht door een mevrouw met het mooiste naambord tot nu toe, van onze namen was een waar kunstwerk gemaakt. Het resort is geweldig, met drie zwembaden, twee restaurants, een duikcentrum, wat wil je nog meer. Nou, een beetje beter weer zou wel welkom zijn. Maar dat is nou eenmaal het risico als je in de regentijd reist. 
Overigens alle lof voor de receptionistes van Coco Grande in Dumaguete, die alles voor ons geregeld hebben. Overigens werken de Coco's volgens ons wel samen met Apo, zelfs de bij Apo geboekte duiken kunnen we bij Coco Grove gebruiken.
Maandag 6 juli hebben we ons om acht uur gemeld bij het duikcentrum. Het was nog een beetje onduidelijk of het duiken wel door kon gaan, kom om half tien maar terug. En om half tien kwam het verlossende woord, het gaat door. Wel aan de andere kant van het eiland, maar dat maakt ons verder niet uit. We gingen met een bus, de spullen met een ander busje. Er gingen nog twee andere duikers mee, en een groep jeugd uit Manila, die kwamen om te snorkelen. Nou ja, snorkelen was niet het belangrijkste, dat was de meegebrachte rum. Die ze overigens best met ons wilden delen. Nou, laten we eerst maar gaan duiken. Na de tweede duik was de rum op...
Het duiken zelf was niet zo spectaculair, maar elke duik is een goede duik. De duikschool had in elk geval goede huurspullen.
Terug naar het hotel, in het busje, viel de jeugd in slaap. Tja, de rum was op.
Dinsdag werden we om half één weer met de bus (jeepny, het lijkt niet op een jeep, meer op een Amerikaanse schoolbus) van het hotel naar de haven gebracht, voor de ferry naar Bohol. Maar eerst uitchecken natuurlijk. En daar kregen we een aangename verrassing. In plaats van te betalen voor de huurspullen van het duiken, het eten en de koffie, kregen we omgerekend zo'n 160 euro terug. Hoe het allemaal berekend is weten we niet precies, iets in de geest van: alle transfers, verblijf en vier duiken op Apo zou zoveel gekost hebben, nu hadden jullie transfers, verblijf in Dumaguete en Siquijor, eten, huurspullen en twee duiken, dat kost zoveel. En het verschil krijgen jullie terug. Nou, het zal wel kloppen, wij vonden het in elk geval een meevaller.
De veerboot naar Tagbilaran op Bohol, via Dumaguete, was deze keer een gewone veerboot, het eerste traject zaten we binnen, maar de airco was zo koud ingesteld, dat we het tweede deel maar buiten zijn gaan zitten.
Op Bohol werden we weer opgewacht en rond vijf uur waren we in het hotel op Panglao Island, eigenlijk een schiereiland onder Bohol, in het plaatsje Alona Beach. Rond half zeven gingen we op zoek naar een restaurant om te eten. Zien we ineens een tentje met de naam Belgisch Frietkot. En er stond groot aangegeven dat ze ook kroketten hadden. We hebben niet verder gezocht. Maaike twee kroketten met friet, Harm stamppot hutspot met rookworst. Na ruim vier maanden vreemd eten was deze Hollandse kost werkelijk genieten. En ze hebben ook frikandellen, en we zijn hier nog twee dagen, dus...
Woensdag hebben we twee keer gedoken, aan de andere kant van het eiland, nog steeds in verband met het weer. Maar vandaag scheen de zon in elk geval weer eens een keer. Bij de tweede duik zagen we zelfs twee keer een frogfish, zo doe je er 500 duiken over, en zo zie je ze achter elkaar.
En we hebben weer lekker gegeten.
Maaike en Harm

Foto’s

1 Reactie

  1. Zwanja en Marco:
    10 juli 2015
    Kan me voorstellen dat friet met kroketten heel erg welkom waren.
    Veel plezier nog.
    Groetjes van ons